De belangrijkste bijzaak ter wereld, ook in Israël

Het moest er eens van komen. Afgelopen weekend woonden Catherine en ik een voetbalwedstrijd bij in Tel Aviv. Hoewel ik de wedstrijden van mijn favoriete club in België perfect kan volgen via livestream op het internet, is de beleving toch niet helemaal hetzelfde, zo achter een computerscherm. En toen diezelfde club bovendien met 4-0 de boot inging tegen een bescheiden kustploegje, was mijn voetbalhonger al helemaal niet gestild.

Kaduregel, dat is het Hebreeuwse woord voor voetbal. Kadu betekent bal, regel betekent voet. De sport is hier redelijk populair, maar de Israeli’s zijn vooral ook zot van basketbal. Ze zijn er ook beter in dan voetbal, naar het schijnt. Neen, het Israëlische voetbal zal niet zo snel Europa veroveren. Het is traag, ongeïnspireerd, en op verschillende vlakken onprofessioneel: de stadions hebben vaak maar een capaciteit van 3.000,sommige spelers in de eerste klasse kampen duidelijk met overgewicht – zelfs bij de topclubs! – en de bondsvoorzitter heeft zijn eigen club in eerste klasse. Maar zo’n wedstrijd bijwonen is een leuke manier om een aantal verschillen te ontdekken tussen de Belgische en Israëlische (voetbal)cultuur. Ook al trekt het voetbal op weinig.

Om 20u10 stond de wedstrijd Hapoel Tel Aviv – Maccabi Haifa op het programma. Volgens het online ticket-systeem was de match net niet uitverkocht, dus pakten Catherine en ik een taxi omstreeks 19u40. “Bloomfield Stadium, bevakasha” zei ik tegen de Arabische chauffeur. Eenmaal aangekomen vielen me onmiddellijk een aantal zaken op: 1) veel mannen, en heel af en toe eens een vrouw (meegesleurd door haar man, zoals ook bij ons het geval was :-) ) 2) het stadion oogde enorm klein en versleten, en 3) ik had mijn camera niet bij. Verdomme. Ik zal dus, speciaal voor jullie, nog eens naar een match gaan kijken om wat foto’s te kunnen plaatsen op de blog.

De ticketprijzen waren niet mals: 100 shekel (ongeveer 20 euro). Nadat we eindelijk ontcijferd hadden waar we nu juist moesten gaan zitten (zie foto), bleek dat we vanaf onze plaatsen een heel mooi overzicht hadden over het veld en de twee spionkoppen. Ideaal!

Een aantal opvallende verschillen met het Belgische voetbalgebeuren: er wordt geen bier verkocht, enkel cola. Ook hotdogs, hamburgers en frieten waren nergens te verkrijgen. Dé snack bij uitstek zijn zonnebloempitjes. Voor ons in het stadion zat een zwaarlijvige man die een volledige kilo van dat spul naar binnen gewerkt heeft, en dat op anderhalf uur tijd. De routine waarmee hij de pitjes met zijn tanden openbrak en vervolgens de schilletjes tegen de grond werkte, deed ons vermoeden dat hij al 30 jaar een abonnement had op Hapoel Tel Aviv. Boven ons stond een cameraman de wedstrijd te filmen vanop een klein en gammel platform. Ook hij was pitjes aan het eten. Rechts van ons zat een vader met zijn drie zoontjes van tussen de 8 en 12 jaar, die onophoudelijk getrakteerd werden op cola, ijsjes, pitjes en bladerdeegbroodjes.  De man heeft voor meer dan 40 euro gespendeerd aan zijn kinderen, nog maar eens het bewijs dat kinderen hier serieus in de watten worden gelegd door hun ouders.

De wedstrijd zelf dan. De thuisploeg kwam na tien minuten op voorsprong, en het publiek begon luidkeels te zingen. Helaas voor Hapoel was de rest van de wedstrijd vooral voor de ploeg uit Haifa: nog voor de rust werd het 1-1, en vlak na de rust met een mooie vrije trap in de winkelhaak 1-2. Het bezoekersvak ontplofte, en er werd vuurwerk in de lucht geschoten vanuit het vak (Nee nee geen Bengaals vuur, maar eerder vuurwerk zoals wij dat kennen met Nieuwjaar. Het leek me een beetje onveilig.). De obese man met de zonnebloempitten schudde ontgoocheld het hoofd, terwijl hij nog maar eens grabbelde in de zak. Bij 1-3 in de 70^ste minuut was het voor de helft van het stadion welletjes geweest: men vertrok naar huis. Erg vreemd: op twintig minuten kan er nog heel wat gebeuren, toch? De volhouders kregen echter ongelijk, want het werd nog 1-4 op penalty. De 2-4 in de laatste seconde haalde niet veel meer uit. Ik was best tevreden met onze uitstap: we hadden veel goals gezien, en de sfeer in het stadion was in orde. Na de match stond het vak uit Haifa te dansen en  te springen, de Hapoel-supporters trakteerden de eigen ploeg op gefluit en boegeroep. Dat zijn zaken die overal hetzelfde zijn in het voetbal.

Small talk in Israël

@Op café: 

Where are you from?
From Belgium.  
Oh, OK, and what are you doing here?
I'm studying at the TAU for my PhD.
And you (naar mij)
I'm his wife.  
Are you Jewish?
No.  
You have nothing to do with it? 
 No.  
Waw, that's great!   (Waarom eigenlijk?)

@Shoppingcentrum:

Context: ik ben een rok aan't passen en ik kom uit het paskotje:

And, do you like it, is the size OK?
Yes, it fits.
NO NO NO, NOT FIT! IT's GOOD!! Beautiful!!
Yes, it fits means that the size is good...

@Het strand (alleen):

You're the most beautiful girl in the world!
I'm married.  
So you don't want me to sit here with you?
No, thanks.

Het grappigste van al: op een ander strand een week later stond dezelfde man met dezelfde zin er weer: You're the most beautiful girl in the world. That's what you said last time dacht ik bij mezelf. Die gaat dus waarschijnlijk de hele dag alle stranden af en zegt dat tegen alle meisjes totdat hij eens "touche" heeft:).

@Kennissen: 

How do you say "Do you want coffee?" in Belgium?
Wil je koffie?
That sounds like Dutch.
Yes, Flemish and Dutch are the same.
So you understand everything they say in the Netherlands?
Yes (of toch bijna;)).
Waw, that's amazing!!!

@Op restaurant:

Can I get your order?
Yes, for me the lamb chops please.  
Can I recommend the seabass?
No thanks, I'd like the lamb.
But you're in a fish restaurant! Are you gonna take meat at a fish restaurant?
Wat ik wou zeggen: Why do you put it on your menu then...Wat ik écht zei: Okay, I'll take the seabass. Gert-Jan bestelt zijn gerecht. Vervolgens de drank: We'd like this bottle of red wine please. No you shouldn't do that, it's not good, take this one.
But...

Ok, de wijn was lekker, maar ook een pak duurder...

@Vrouw waarvan we onze fiets kochten: 

I'm going to miss my bike.
Why are you selling it? 
I'm pregnant.
Oh...(????????????). The bike has a flat tire.  
Oh, I didn't notice it before.
Maybe because I'm much heavier then you?
(ongemakkelijke stilte)

Zij had totaal geen idee hoe ze hiermee moest omgaan. Volgens ons zijn Israeli's dat soort opmerkingen ook totaal niet gewoon. Ze beschouwen zichzelf eerder als succesvol en belangrijk, en zouden dit soort grapjes niet snel maken.

@In de taxi: 

De papa van de babysitkindjes had een taxi gebeld om me naar het treinstation te brengen. De taxi komt aan en ik stap in en zeg:
Yavne West, train station please.

Taxichauffeur draait zich in volle paniek om: "Anglit?" (Engels).
Ik knik, dat zal hij wel verstaan.

Hij belt in allerijl de dispatcher op. Een hele uitleg en ik hoor Anglit vallen. Over de walkie-talkie zegt iemand "Yavne Ma'arav"(Kan ik onthouden door in "Yavne Mahg-je-eraf" op een West-Vlaamse manier uitgesproken;)), dus ik weet dat de taxichauffeur weet waar hij naartoe moet. Fieuw. Nu nog weten hoeveel ik ga moeten betalen. Hoe zouden we dat regelen? Ik kan dat wel vragen in het Hebreeuws (Kama ze), maar helaas versta ik de getallen boven 10 nog niet. Dus we stoppen aan't treinstation en ik haal een groot briefje boven en hij geeft me netjes terug.

@De slager in de supermarkt:

Stel u hier niet teveel van voor, er liggen alleen kippenfilets. En levertjes. En er staat een machine om gehakt te maken van grote, onappetijtelijk ogende stukken rundsvlees. Dat is alles wat betreft het aanbod van "vers" vlees in de supermarkt. Volgens een kennis hier is dat omdat de Israeli's slagers niet vertrouwen: als alles mooi gepresenteerd wordt achter het glas, wie weet wat men allemaal eerder uitgespookt heeft met dat vlees in het achterkamertje!!!

"Minced meat please?"

You mean grounded meat. How much?

Well yes, that's another way to call it.

@De boekenwinkel:

Hi, we're looking for a travel guide of the neighbouring countries in English.
Okay, I have Jordan, Egypt, Turkey. Oh, and I have Syria! WHAHAHAHA (bulderlach)

Ongemakkelijke lach en een schaapachtig "we're not planning on going there".

@De supermarkt:

 Excuse me, could you tell me if this is full milk or low fat milk?

We don't have that here.

Oh

(stilte)

(stilte)

You could say that in Israel the 1% is low fat milk and the 3% is full milk. But we do not call it full or low fat in Israel. In Israel, we call it 1% and 3%.

Ah ok. Thanks anyway!

@De taxi:

We stappen in bij een taxichauffeur die zeer gebrekkig Engels spreekt, maar toch een beetje conversatie probeert te maken.
You're from Belgium?

Yes.

You have muslims in Belgium right?

Yes.
 How many?
Well, I don't know exactly... The larger cities have a relatively large population.
You know, muslims everywhere! What is? In London, Paris, all muslims! Pffff... Problems!
(Wij twee kijken elkaar aan, niet wetende wat zeggen) So... Very hot day today!!

Wat ik hier in godsnaam kom doen

“Allemaal tof om lezen, die blog van u, maar wat doet ge daar nu eigenlijk in Israël?” Een vraag die ik ondertussen maar al te vaak voorgeschoteld kreeg van het thuisfront. “Wat houdt uw werk eigenlijk in?” is een vraag waarvan mijn haren sowieso een beetje gaan rechtstaan. Dat is immers niet zo gemakkelijk om uit te leggen, zeker nu ik geen assistent meer ben en onlangs verlost werd van mijn onderwijstaken.

“Wel, ik doe onderzoek: ik zit aan een bureau, ik lees artikels en boeken, dan ga ik informatie verzamelen en vervolgens analyseren. Daarover schrijf ik dan artikels en helemaal op het einde één heel lange en saaie tekst waarin al mijn werk van de voorbije vier (vijf? Zes?) jaar staat neergeschreven. Die tekst wordt - laten we onszelf niets wijsmaken, collega's - door een zeer beperkt aantal mensen gelezen.”

“Ah. En daarvoor wordt gij betaald?”

“…”

Maar ik begrijp volkomen waarom een trip van een half jaar naar een bestemming als Israël, volgens sommigen een woestijnachtig gebied in volle oorlog, overkomt als een bizarre keuze voor een buitenlands avontuur. En dus ook vragen oproept.

Ten eerste is er een ‘professionele’ reden voor mijn keuze. Het zal jullie niet verbazen dat politiek, en dus ook het bestuderen ervan, een populaire en belangrijke bezigheid is in dit land. En dan heb ik het niet alleen over internationale politiek. Het spreekt voor zich dat de Israeli’s goed op de hoogte willen blijven van de toestand in het Midden-Oosten: het chemisch wapenarsenaal van Assad, het nucleaire programma van Iran, de politieke instabiliteit in Egypte,… Het zijn allemaal zaken die zelfs de korte termijntoekomst van dit land grondig kunnen veranderen. M.i. is men hier veel beter op de hoogte dan een gemiddelde 2^de bachelor student Politieke Wetenschappen (voor ze het vak IP45 van Bart Kerremans gevolgd hebben, uiteraard). Een gesprek dat ik hier al meer dan tien keer heb gevoerd:

“Oh, you are a student here! Nice! What are you studying?”

“Political Science.”

“Oh well, you’ve come to the right country to study it. There are a lot of things to talk about in Israel when it comes to politics.”

“Yes but I’m not a student in international politics. I study political parties.”

“Oh. Okay.”

Er lopen hier ook heel wat professoren rond die onderzoek doen naar partijen, net zoals ik. Toegegeven, minder sexy onderwerp dan kernwapens, maar ook wel belangrijk. Niet? Soit, één van die professoren heb ik aangeschreven begin dit jaar, met de vraag of ik voor een half jaar deel mocht uitmaken van haar onderzoeksgroep. Dat vond ze best oké.

De deal is dat ik haar assisteer in een aantal van de lopende onderzoeksprojecten, en in ruil leest – en bekritiseert – ze  de stukken uit mijn doctoraatsonderzoek waarin zij één van de absolute experts genoemd mag worden. “Ja maar, kunt ge dat dan niet via mail doen of zo?” Wel, in mijn ogen is zo’n ‘onderzoeksstage’ in het buitenland een stuk zinvoller dan jan en alleman lastig te vallen met mails en telefoongesprekken allerhande. Hier fysiek aanwezig zijn geeft mij de kans te proeven van de werksfeer in een compleet andere cultuur, maar toch bij mensen die hetzelfde dagdagelijkse werk doen als ikzelf. Over drie weken is er dan ook nog een congres in Jeruzalem, waar ik één van die andere professoren kan ontmoeten. Het kan waarschijnlijk geen kwaad dat ik mijn visitekaartje ook in zijn handen kan proppen.

Maar, ten tweede is er ook wel een persoonlijke reden om naar Israël te komen. Of wat had u gedacht. Ik sprak eerder al over mijn liefde voor exotisch eten, deze hyperactieve stad en de hoeveelheid zon (komend weekend halen we nog eens 30°). Maar Israël heeft altijd al tot mijn verbeelding gesproken. Dat heeft niets te maken met sympathie of antipathie voor één van beide kanten in het conflict, daar mag u me gerust eens op komen testen. Ik vind Israël vooral een interessant ‘experiment’: een jonge samenleving met tien keer meer etnische diversiteit in haar bevolking dan bij ons, omringd door landen die vurig hopen dat deze staat op een dag niet meer zal bestaan. Dat allemaal zelf kunnen proeven en aanvoelen is super, toch? En vooral: het herinnert mij eraan waarom ik indertijd, ondertussen negen jaar geleden, ook alweer gekozen had voor studies Pol&Soc.

Street art in Tel aviv

Kunst, zomaar gratis in de stad:

@ Dolfinarium

@ Alma Beach

Herakut (artiest) vind ik echt keigoed!

Dezer (artiest)

@ Jaffa old port

                                                                      @ Jaffa Old port

                                                               @ Jaffa Old port

                                                                         @ Jaffa

@ Jaffa

                                                                @ Dolfinarium

                          Tuta                                

@ Neve Tzedek

@ Kleedkamers bij Metziztim beach

@ Dolfinarium

                                                                 @ yemenite quarter

                                                                 @ yemenite quarter

                                                                       @ King George

                                                                @ Bograshov street

Tel-a-visitor

Tel Aviv (Heuvel van de lente)

 

De stad zelf. Daar wil ik jullie wat meer over vertellen:). Misschien interessant, zeker als je ze eens wilt komen bezoeken. Misschien ook saai, maar dan kan je alvast stoppen met lezen;). Eerst even schetsen dat Israël eigenlijk niet zo groot is: zowel qua oppervlakte als inwonersaantal is het een stuk kleiner dan België.

Hier een kaartje voor degene die niet zo goed kunnen situeren waar het ligt: in het Midden-Oosten met als buurlanden Egypte, Jordanië, Libanon, Syrië. Voor de Israeli's is Jeruzalem de hoofdstad van het land, voor de rest van de wereld is dit echter Tel Aviv, de tweede grootste stad, met bijna een half miljoen inwoners.

Op onderstaand kaartje zie je heel Tel Aviv, met als stadsgrenzen: Het stadspark in het noorden: Tel Aviv's eigen central park "Hayarkon park" waar je alle sporten kunt beoefenen die je kan bedenken: roeien, kayaken, basketten, voetballen, lopen, skeeleren, tennissen,...In het oosten heb je de autosnelweg die Tel Aviv scheidt van Ramat Gan. In het zuiden heb je Jaffa, Yafo, de Arabische stad waaruit het latere Tel Aviv gegroeid is. Het pijltje op de kaart duidt onze straat aan: King George street (Hamelech George) Zoals je kan zien, pal in het midden van de stad.

Ons appartementsgebouw

Gj voor het app

De stad is opgedeeld in verschillende wijken: Ik zal mij tot een paar bekende wijken beperken. Dit zijn Jaffa, Neve tzedek, Florentine en de Yemenitische wijk in het zuiden, de kustlijn in het westen van de stad, het stadscentrum en "het noorden".

Misschien eerst ook nog vertellen dat Tel Aviv de "white city" wordt genoemd omdat hier een groot aantal gebouwen in "Bauhaus" architecteur zijn gebouwd. Het is zelfs de stad met de meeste gebouwen in deze stijl ter wéreld. Daarom is Tel Aviv door UNESCO als world cultural heritage site benoemd.

Sommige mensen hier noemen Tel Aviv ook wel eens "the big orange", omdat ze zich willen spiegelen aan "The Big Apple" en het een stad is "that never sleeps". Je kan hier dag en nacht iets gaan eten, drinken en fuiven. Zoals onze taxi-chauffeur zei: "If you want to have sushi at 3hrs in the night, you have sushi at 3hrs in the night. This is Tel Aviv!"

Jaffa: zie vorige post van Gert-Jan

Neve Tzedek is de eerste wijk in het "nieuwe Tel Aviv" , en volgens ons ook veruit de mooiste wijk. Er zijn mooie romantische huisjes in art niveau bouwstijl, geschilderd in prachtige kleuren. Er woonden vroeger veel kunstenaars en schrijvers, daarom kan je er nu nog steeds veel kunstgalerijen en designerwinkeltjes terugvinden. Het is er gezellig vertoeven en er zijn ook veel leuke en lekkere restaurantjes in een cosy atmosphere.

 

Florentine schijnt de nieuwe "upcoming" buurt te zijn hier, maar dat zien wij toch nog niet. In onze ogen eerder een "arme" wijk. Er staan veel vervallen gebouwen, het is er "grijs", en er zijn overal enge doodlopende straatjes. Raar maar waar is deze wijk opgericht door de joden die uit Griekenland  (vooral uit Thessaloniki) en Turkije kwamen. Het had een simpele en mooie wijk moeten zijn voor de nieuwkomers, maar dit verliep niet zoals gepland, waardoor vele nieuwe inwoners hogerop naar het noorden van de stad verhuisden. Nu wonen vooral gastarbeiders en studenten in deze wijk, ook omdat het hier een stuk betaalbaarder is om te leven.

De Yemenitische wijk is een kleine wijk waar in begin 20e eeuw immigranten uit Yemen kwamen wonen. Het bestaat uit gezellige kleine straatjes en smalle hoge huizen. Het ligt eigenlijk ideaal: tussen de Carmel market en de zee. De Carmel market is the place to be voor verse groenten en fruit, elke dag! Ook voor allerlei verse vruchtensapjes, dode-zee-schoonheidsproducten en die comfortabele leggingbroek waar ze hier zo fan van zijn kan je hier terecht. Tenminste, als je al die elleboogstoten in je zij en zware lijven op je tenen kan verdragen, want het is drummen!

Er zijn trouwens heel veel soorten marktjes hier: Flea market in Jaffa, rommelmarkt op Dizengoff square, arts & crafts market op Nahalat Binyamin, Farmer's market in de haven en Betzalel market (vooral sokken en onderbroeken;)).  Zeker de moeite waard!

Centrum:Rothschild Boulevard: niet echt een "wijk", maar toch een attractie op zich. Een grote boulevard met platanen in het midden waartussen je kan fietsen, en gigantische grote herenhuizen langs de zijkant. Als je wat in de verte kijkt zie je ook hoge wolkenkrabbers van het businesscentrum erbovenuit komen. Er zijn overal kleine koffiehuisjes waar je kan stoppen voor je dagelijkse caffeïne-input.

Dizengoff: De plaats voor ons:) -> Shoppen shoppen shoppen. Heel veel winkels. Van leuke

juwelenwinkeltjes tot een groot shoppingcentrum met de grote ketens zoals Mango, Zara enz. Net tegenover ons appartement, dat ligt langs een tattoo-shop: de eigenaar heeft héél zijn lichaam getattoeëerd, ook zijn gezicht!

Dizengoff square: Water and fire fountain. Mét muziek.

Dan hebben we nog het "noorden" die we onder één noemer steken. Hier is het rustiger dan in de rest van de stad. Het is er proper en redelijk groen. Hier betaal je dan natuurlijk ook een prijs voor. Hoge huurprijzen, dure waren in de supermarkt...Het ligt op wandelafstand van het grootste park van Tel Aviv, waar je kan genieten van de stilte en de rust, als het geluid van lachende kinderen je niet stoort tenminste.

Ponte Vecchio, israeli style:) (allemaal slotjes)

Het stadspark

En dan eindigen we met het leukste: de kuststrook. Een lange dijk langs het strand waarop je kan fietsen, lopen, skeeleren of wandelen. Het strand zelf is gevuld met gebruinde slanke vrouwen en gespierde kerels, meestal met een surfplank onder hun oksel. Op de achtergrond hoor je het geluid van de nationale strandsport: Matkot, oftewel paletten. Als je dorst of honger hebt, zet je je gewoon aan een cafeetje op't strand, kijkend naar de ondergaande zon, bestel je een frisse cola light en een bordje hummus en dan komt de ober dat brengen op zijn blote voeten door 't zand. Heerlijk!

Zo, hopelijk hebben jullie wat bijgeleerd van mijn spreekbeurt. Bedankt voor jullie aandacht. Zijn er nog vragen?:)

Catherine

Old Jaffa

Ma Sh’lom’cha Belgya??

Ik heb jullie iets op te biechten. Ik zit een beetje met een crush. Misschien is het maar een bevlieging, dat valt af te wachten. Gelukkig voor mijn kersverse echtgenote gaat het niet om één of andere Israëlische vamp met een machinegeweer om de schouder gedragen (zie foto).

Neen, ik heb het over het prachtige havenstadje Jaffa, toeristische trekpleister ten zuiden van Tel Aviv. En ook al hoort Jaffa op administratief en politiek vlak bij onze huidige woonplaats, het is een compleet andere wereld. De smalle straatjes, vlooienmarkt, stenen gebouwen en moskeeën beantwoorden veel meer aan de clichés van het Midden-Oosten dan het trendy en verwesterde Tel Aviv. Yafo, zoals de Israëli’s het uitspreken, heeft ook een veel langere en rijkere geschiedenis dan zijn grote buur. Zo was het voor de oprichting van de staat Israël een belangrijke Palestijnse havenstad. Die Arabische invloed zie je ook vandaag nog terug in het straatbeeld: hier wonen zowel Joodse als Arabische Israëli’s samen, en dat lijkt (naar mijn gevoel) vredig te verlopen.

Jaffa bezoeken is echt een must op je to do-lijstje, moest je Tel Aviv ooit eens bezoeken: er hangt een ontspannen sfeer en de zoete geur van waterpijp, mannen spelen τάβλι op de straathoek, er is verse citroenlimonade te koop voor maar 5 shekels (eindelijk eens iets goedkoop!), en het heeft een a-dem-be-ne-mend uitzicht over de Middellandse Zee en de skyline van Tel Aviv. Bij deze heb ik ook mijn vaste route gevonden om ’s avonds te gaan joggen: ik loop de kustlijn van Tel Aviv volledig af richting zuiden, met zicht op Jaffa by night (zie foto).

Daarna vervolg ik mijn weg door het haventje, langs alle terrasjes en restaurants die – het blijft Tel Aviv – bomvol zitten (no pun intended), om dan terug te keren richting moderne wereld. Het uitzicht dat je dan krijgt is ook niet slecht:

Aan jullie om het zelf eens te komen bekijken!

Shabat Shalom! Goed weekend!