Zoals de
meeste onder jullie al weten zijn we vorig weekend verhuisd. Jullie waren al op
de hoogte van enkele problemen zoals de kapotte riolering, geen warm water,
internetproblemen en geen daglicht in ons appartement. Maar het ergste van al
was dat de schimmel in de badkamer zich de afgelopen maand verspreid heeft over
de gehele slaapkamer, samen met een enorm vochtige lucht waardoor onze kleren
nooit echt droog waren. Niet zo goed voor de gezondheid, want ik ben
enorm beginnen hoesten. Dus hebben we besloten niet meer verder te “huren”.
Het meisje dat het aan ons onderverhuurde was daar niet zo content mee.
Daarenboven eiste ze van ons nog een bijkomende 800 shekkel te
betalen voor de elektriciteit van de afgelopen maand. 160 euro te verstaan. En dat
is een gedeelde rekening van haar en haar buurmeisje. Jullie moeten weten dat dat
buurmeisje een hele week afwezig was en toch 24u haar licht heeft laten branden én ze ook nog een wasmachine heeft. Door al de andere problemen die er geweest waren vielen we van onze
stoel dat we ook nog moesten bijbetalen. We betaalden al 1100 euro voor dat
shithole. Logischerwijs weigerden wij dit dus te betalen, wat leidde tot een
woest telefoongesprek tussen Gert-Jan en het meisje. Hierin dreigde ze ook dat
ze zelf nog een extra sleutel van ons appartement had (en misschien wel spullen
van ons kon wegnemen??). Gert-Jan nam ondertussen contact op met airbnb. Wij
waren niet verplicht iets extra bij te betalen, gezien dit nergens afgesproken
was op papier.
Ondertussen
kregen we een e-mail van de man van ons volgend appartement: of we niet een dag
eerder konden inchecken (donderdag ipv vrijdag). Natuurlijk konden we dat! Het
was als een geschenk uit de hemel. Dus donderdag pakten wij ons boeltje bij
elkaar (6 koffers, een lamp en een pan) en vertrokken daar naartoe. We belden
aan en er deed een homo-koppel open (jaja, alweer ;-)). Een Zweeds
hipsterkoppel. “Come in JA”, “Everything OK, JA?” (het deed ons enorm denken
aan die aflevering uit How I Met Your Mother met SVEN)
. Het was een Israeli die al 30 jaar niet meer in Israël woonde, en zijn
vriend, een Zweedse architect met een zeer excentrieke bril. En dat was er ook
aan te zien: het appartement is heel fashionable ingericht met echte luxe
materialen en design. Ook heeft het appartement een prachtig uitzicht over de
skyline van Tel Aviv. We waren doodgelukkig.
Na een uur vonden we het wel zeer vreemd dat die 2 er maar bleven rondhangen. Waarom gingen ze niet weg? Toen bleek er dus een groot misverstand te zijn. We konden er pas de volgende dag in omdat ze er vannacht nog bleven slapen! Inchecken betekenden voor hun dus alleen de sleutel komen afhalen. My God, het kon toch niet waar zijn? Moesten we echt terug naar dat shithole waarvan ik gehoopt had dat ik het nooit van mijn leven nog moest terugzien? Met een rood aangeslagen gezicht van deze enorme kaakslag en het gênante moment (zij dachten: wanneer gaan die nu eindelijk eens weg?), gingen we terug naar ons oud appartement. Nee, hier konden we geen nacht langer meer doorbrengen. We hadden het gehad. Dus we dropten de sleutel van het appartement in de brievenbus van het meisje, en verbleven die nacht op een hotelkamer.
Ondertussen
is verhaal nog niet afgelopen en hebben we kennisgemaakt met de Israelische sueing cultuur. Iedereen een rechtzaak
aandoen. Vandaar ons leuk smsje vandaag “If you don’t pay me the 800 shekkels,
I’m going to sue you”.
Bring it on
bitch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten