Avonturen van Catherine en Gert-Jan in Israël: Don't underestimate the real estate!

Zoals jullie waarschijnlijk weten hadden we maar voor twee weken onderdak geregeld. Daarom zijn we op zoek naar een appartement(je) vanaf 1 november. En dat is niet zo gemakkelijk, zo blijkt. Voornamelijk omdat de huur hier torenhoog is. Je krijgt voor 800 euro al maar een piepklein éénpersoonsstudiootje, en voor 1000 euro een klein appartementje ( zoiets van een 50 m2). Maar daarmee is blijkbaar dus niet alles gezegd.
Zondag gingen we dus naar een appartement kijken. De mevrouw van de real estate had telefonisch al gezegd dat de huur zo'n 5100 shekel was (ongeveer 1060 euro). Ook zei ze dat we best al 1000 shekel (ongeveer 200 euro) meenamen bij het bezichtigen: indien we het zouden nemen moesten we al meteen een voorschot betalen. Dat voorschot kregen we niet terug als we ons achteraf nog zouden bedenken.
Om 19u.30 stond de mevrouw van de real estate ons op te wachten. Mevrouw is nu misschien geen goed woord voor haar. Het was een meisje van onze leeftijd, nogal arrogant en lui (geen moeite doen om dingen in't Engels te zeggen terwijl ze dat zeker kon, waarvoor groot applaus), en opzichtig aan't sjieken terwijl ze met ons sprak. "Where are you from?" Belgium. "Brussels". Wauw goed, je hebt aardrijkskunde gehad op school. Proficiat. Wat is dat toch met mensen die telkens de hoofdstad zeggen als je zegt van welk land je bent. Wij doen dat toch nooit? Ah van Frankrijk? Parijs? Of oh Tsjechië, Praag? Maar dit geheel terzijde;).
Na 45 min. buiten te hebben gewacht mochten we éindelijk binnen gaan kijken. Het appartement was pas gerenoveerd, en was goed gelegen, dus eigenlijk best 'goedgekeurd' door ons. Maar daar eindigt het jammer genoeg niet. De elektriciteitskosten waren niet inbegrepen, en er was ook geen internet. Dat moesten we bovendien nog zelf regelen. "It's very easy". Maar als je de horrorverhalen op internet leest, weet je dat ze liegt. We zouden ook een 1-jarig huurcontract moeten opmaken, want 6 maanden, dat ging niet. Dan moesten we maar na 6 maanden zélf een nieuwe huurder zoeken. Dan zegt ze er ook nog mooi bij dat er nog een brokers fee moet betaald worden t.w.v. 1 maand huur + btw. Een totaal van 6000 shekel (iets van een 1200 euro). Gewoon haar loon dus eigenlijk. Jawadde. In België betaalt de verhuurder de real estate om klanten het appartement te laten zien. Hier is het dus blijkbaar een omgekeerde wereld. What a waste of time. Dus besloten we het over een andere boeg te gooien. Op internet vonden we een meisje dat haar appartement voor enkele maanden wou onderverhuren omdat ze naar de kibboets ging om te onthaasten aan de drukke stad. Zo doen we dus al na een maand een overtreding van de wet;).
Ze woont pal in het midden van het centrum, recht tegenover een grote shopping mall (yes I know, ik ga mij moeten leren beheersen) en alles ligt dichtbij (ook het strand:)). Het is op de gelijksvloers, aan de achterkant, dus hopelijk valt het straatlawaai wat mee. Het appartement is vrij ruim: een heel grote living en keuken, een aparte slaapkamer en badkamer. Zijzelf is een actrice, en een beetje een artistiek type met akelige schilderijen (zie foto's) aan de muur. Maar het belangrijkste: geen arrogante sjiekende geldklopster (daarvoor was ze ons inziens misschien ook wat te begaaid). Het is wel nogal wat verouderd, maar wel do-able voor 6 maanden. Een paar kaders van de muur en een badmatje om de verroeste en/of beschimmelde tegels in de douche weg te toveren, et voila: we got ourselves an apartment!
Feel free to come and visit us!;)

Chalomot metukim (sweet dreams)

Catherine